اگر مولا علی فرموده اند : هر روزی که در آن معصیت خدا نباشد عید است ،
پس من عید نداشته و امسال هم ندارم ...
اصلا چه عیدی ؟!
دو بار رفتم بازار آنهم دل که خراب بود ویرانتر شد ،
خدایا چه صبری داری !
هر چند این دل بند خورده است که با کوچکترین تلنگری فرو می ریزد و جاری می شود ،
دائم با خودم تکرار می کردم فلسفه آفرینش را ،
تو می بینی ، تو عادلی ، تو مهربانترینی به خلق ، اینها همه تدبیر توست و ...
و دوباره با دیدن یک انسان شریف که کنار خیابان دستفروشی می کند و
دیگری که با تمام داراییش در دستان خسته و چروکیده می خواهد دل کودکانش را شاد کند و ...
و حتی آنکه خودفروشی می کند و آنکه با جهالتش خود و دیگران را می آزارد و ...
دوباره ویران می شوم و باران ، من ماندم و رعد و برق حرفهای فرو خورده .
سال نو یعنی یک قدم نزدیک تر به تو ،
همینش دلم را آرام می کند ،
انسان ِدربند ِتبعید ، هیچ چیز شادش نمی کند الا رهایی ...
برای اینکه کسی فکر نکنه شعور باستانی ندارم میگم :
" سال نو مبارک "
و گرنه تبریک زبانی رو دوست ندارم ،
دوست دارم بگم :
" ای کاش تو سال جدید عوض بشیم ، اما عوضی نشیم ".
باور کنید با تمام تلخی این جمله ، خیلی زیباست ...