نظرات ياداشت براستي آتش پشت اين در را چه كساني روشن كردند ؟

هر چند پر شکسته شدي و نمي پري//اما هنوز مثل هميشه کبوتري

شکر خدا که پا شدي و راه مي روي//انگار خانمم کمي امروز بهتري

حتي براي دلخوشي ما ... چه خوب شد//مشغول کار خانه شدي روز آخري

شانه زدي به موي پريشان دخترم//مي خواستي نشان بدهي باز مادري

با اين قنوت نا متعادل چه مي کني؟//داري دعا به خانه ي همسايه مي بري؟

هر چند خنده مي کني از ديدنم ولي//با طرز راه رفتن خود گريه آوري

بانو تو را قسم به دلم احتياط کن//وقتي که دست جانب دستاس مي بري

کم کم بساط زندگيم جمع مي شود//آخر نگاه مي کني ام جور ديگري...

پاسخ

سلام . ممنون از شعر و عكس . ايام بر شما هم تسليت