يک دشت شقايق سپيد ، آورده

يک دامنه ، غنچه اميد آورده

ديروز کسي به ديدنت ، آمده بود

از چشم تو ، « يک باغ شهيد » آورده

تو سرخ و سپيد مي شوي مي دانم

سيبي که رسيد مي شوي مي دانم

انگار که بو برده اي از باغ بهشت

آخر ـ تو شهيد مي شوي ـ مي دانم!

نا گاه نويدي آمد و او را برد

پرواز سپيدي آمد و او را برد

هر بار که رفت با شهيدي برگشت

اين بار ـ شهيدي آمد و او را برد!