در این شب با عظمت روی سخنم با مسئولین این کشور است ، از خرد تا کلان .
بد نیست گاهی هم از مردم عادی سخنی بشنوید
یادتان باشد ، هر کاری می کنید ، هرثوابی یا هر خطایی می کنید به نام اسلام و حکومت اسلامی تمام می شود .
پس شما را به رسول الله قسم ، اگر نمی توانید اعمال خود را کنترل کنید از مسند خود فاصله بگیرید ،
که تیشه ایی که به ریشه اسلام می زنید بسیار برنده است .
از دشمن ، انتظاری جز دشمنی نمی رود ، اما ای دوست ، اگر خودی هستی ، جاده صاف کن غیر خودی نشو .

بیکاری و فقر بیداد می کند !
مگر نه اینکه مولا علی (ع) فرمودند : هرگاه فقر از دری وارد شود ، ایمان از آن در بیرون می رود .
چرا چند مسئولیتی ، چرا کار بدون مطالعه ، چرا بی وجدانی ، چرا بی عدالتی ، چرا بی مسئولیتی ، چرا عدم نظارت ...
دلم برای عاقبت عاملانش نمی سوزد که خود کرده اند و حتما لایق به عقوبت
دلم برای جوانی می سوزد که از همه چیز بریده شده ، و به جای سلام می گوید : درود
دلم برای جوانانی می سوزد که ناامید هستند ،
دلم برای سادگی و پاکی جوانانی می سوزد که سر لجبازی با چند متظاهر از اصل دین فاصله گرفته اند
دلم برای جوانانی می سوزد که نمی دانند ولایت چه گوهری است . آنهم بخاطر چند نفر که به نام دین عین قارچ در همه جا ریشه دوانده اند و اجازه نمی دهند این گلها رشد کنند و نور آفتاب ولایت راببینند .

این میدان مرد و زن اهل عمل می خواهد نه حرف .
آری ما مأمور به وظیفه ایم نه نتیجه
اما چه کنم دلم آرام نمی گیرد
ای کاش این نوشته را رهبرم می خواند
هرچند دل خودش کربلاست ...