ببخشید شما محبوب مرا ندیده اید ؟
عادت کرده ایم که بگوییم منتظریم .
عادت کرده ایم که بعد از هر صلواتمان بگوییم
 " ... و عجل فرجهم "
ببخشید شما محبوب مرا ندیده اید ؟
عادت کرده ایم که بگوییم منتظریم .
عادت کرده ایم که بعد از هر صلواتمان بگوییم
 " ... و عجل فرجهم "
یا اینکه بعد از هر نماز دعای فرج بخوانیم .
به نبودنش ، به نیامدنش ،
 به انتظارمان عادت کرده ایم !
آنقدر در این آخرالزمان در فتنه غرق شده ایم
که یادمان رفته مدینه فاضله یعنی چه ؟
انگار عادتمان شده که هر روز، خبر یک قتل ،
یک تصادف مرگبار یا یک سرقت را بشنویم .
مثل اینکه اگر پنجشنبه ها منتظر نباشیم ،
یکی از کارهای روزمره مان را انجام نداده ایم
یا فکر می کنیم اگر صبح های جمعه در مراسم
دعای ندبه شرکت نکنیم ،
 از دوستانمان عقب مانده ایم .
آخرین باری که صبح جمعه بیدار شدیم
 و از اینکه " او " نیامده بود ،
دلمان گرفت کی بود ؟
عزیزی می گفت : " خیلی وقت ها منتظریم .
منتظر تلفن کسی که دوستش داریم ،
یا نامه ای که می باید می رسیده و نرسیده ،
 یا کسی که می باید می آمده .
چند بار از این انتظارها برای کسی که
مدعی انتظارش هستیم داشته ایم ؟
... یک جای کار می لنگد ... "
راست می گفت یک جای کار می لنگد ...
ببخشید شما محبوب مرا ندیده اید ؟