روح الله خميني که بود؟ يک رهبر سياسي؟ بنيانگذار يک نظام ديني؟ يک مرجع مذهبي و يا چيزي ديگر؟

او همه اينها بود و شايد براي مظلوميت او همين بس که همين عنوانها حجابي شدند بر ديده ناظران تا او را آنگونه که بود نبينند و نشناسند... او معصوم نبود که بري از خطا باشد. او قديس نبود تا بر منبري از قداست بنشيند و هاله اي از نور در برش گيرد. او طلبه اي ساده از ميان همين ملت بود. همچون ديگر طلبه ها، سيوطي خواند و کفايه و اصول و هم پنهان از ديده تنگ نظران حوزه،دل به صدرالمتالهين و ملاي سبزواري داشت و محي الدين عربي...

فقيه بود اما نه فقيهي که فقاهش منحصر در مطهرات گردد و شکيات. عارف بود اما نه عارفي که چشم بر دنيا ببندد و به اميد عطاي آخرت،دنيا را به اهلش وانهد. فيلسوف بود اما نه فيلسوفي که حجاب عقلش او را در وجود و عرضي رها کند و جز قيل و قالي براي او ثمري نياورد. و اما عجيبتر از همه سياستمدار بود اما نه از بازيگراني که دين به دنيا بفروشندو همچون بازيچه اي ابزار اربان قدرت و ثروت باشد...