سلام
خدا رو شكر مي كنم كه من و وبلاگ شما رو به هم رسوند.
اين فرمايشات آقاي پناهيان چقدر دلنشين و دوست داشتني بود. نياز داشتم به همچين كلامي.
ممنون به خاطر داستان جالب.
نماز روزه تون قبول انشالله
يا حق