چقدر دلم برای دیدن یه آدم بی عیب تنگ شده !!!
کسی که برای خدا قیام کنه . برای خدا حرف بزنه . برای خدا سکوت کنه .
برای خدا کار کنه . برای خدا محبت کنه .
برای خدا خشمگین بشه . برای خدا ببخشه .
برای خدا نفس بکشه . تمام وجودش برای خدا باشه .
الیس الصبح بقریب ؟!

مردی از امام حسن (ع) پرسید من از شیعیان شما هستم ؟
امام (ع) فرمودند :  اگر مطیع اوامر و نواهی ما باشی ، راست می گویی ، ولی اگر چنین نباشی با ادعای منزلت والایی که تو شایسته آن نیستی ، بر گناهت اضافه مکن ، نگو که من از شیعیان شما هستم ، بلکه بگو من از دوست داران شما هستم ، در این صورت تو آدم خوبی هستی و به خوبی گرایش داری .
حالا فهمیدم من دوستدار امامم نه شیعه او ، پس باید ببینم که چند گام با شیعه شدن فاصله دارم تا آن را از میان بردارم .
عیدتان مبارک . آرزو میکنم خداوند توفیق شیعه علی (ع) بودن را به ما اعطا کند .

که چرا ما آدمها با فکرهای کوچک خودمون میخوایم خدا رو پشت این نرده ها پنهان کنیم ؟!
یا هر جا که به صلاحمون نیست و دوست نداریم حقایق رو کتمان کنیم !
بعضی از ماها بر روی فکرمون قفلی زدیم که حقایق رو نبینیم یا نشنویم ، که مبادا وجدانمون دردش بیاید !

اسماعیل تو کیست ؟ آبرویت ؟ موقعیتت ؟ نامت ؟ جانت ؟
و ... هر چه و هر که تو را نگه میدارد تا نگهش داری ... ؟
اکنون که ( آهنگ خدا ) کرده ای همه را در منا ذبح کن.

همه صف کشیدند ، و باهم دعوا دارند من .... من .... اول من !
چی اول تو ؟! دعوا نکنید ! اصلا ً هیچکدوم ! هیچ کدوم نباید بیرون برید . لطفا ً آروم بشید تا من نفس بکشم دارم خفه میشم .
اینا صدای فریادهایه که پشت حنجره ام صف کشیدند و میخوان بیان بیرون . اما نه نمیزارم !
فریادهایی که راه نفسم رو بستن و دست بردار هم نیستن .
خدایا ! تو شاهدی ؟! خوبه .
یاد یه شعر از معیری کرمانشاهی افتادم : عجب صبری خدا دارد / اگر من جای او بودم ...  آه !
چشمهایم سفری را آغاز کرده از شرق گیسوانت به غرب آن . راستی آخرین برنامه پنج ساله کی پخش می شود تا شاهد عدالت فراگیر تو باشیم ؟ بازاری که در بورس نیست بازار اشاره های توست !
 ای ابراهیمی ترین بت شکن ! ای موسایی ترین اعجاز ! ای پیشنماز عیسی ! ای مولایی ترین شیعه ! ای آرامش دل من ! ای ....
( امروز گفتم : عدالت به معنی کمک به همنوع هم هست . گفت : نظریه قایق نجات میگه خودت رو نجات بده وگرنه خودت غرق بشی چه فایده داره ؟! گفتم : هزاران انسان در غزه شرافتشان لکه دار شده !!! .  گفت : ای بابا ما یه عالمه فقیر تو کشورمون داریم ! گفتم : اسلام این رو قبول نداره . گفت : اسلام رو وارد بحث نکن . ضرورت کشور ما یه چیز دیگه رو ایجاب میکنه . گفتم : سفسطه نکنید . گفت : نظرت رو درست کن ! برو بیشتر فکر کن . برات متأسفم )
در بین گفت و شنودها یه چیز یادم اومد که دوباره این فریاد ها رو بیدار کرد ( انا امام المنتظر )
عجب صبری خدا دارد ؟!!!
آنتن وجودم رو به توست . بگو حدیث غربت را ...
در بین این حرفها اس ام اس بیسیم چی اومد : ( چه کسی می تواند در مقابل گناه ، ذره ای از غیبت ، تهمت ، بی تقوایی و هرزگی که از ما سر بزند جواب بگوید ؟ ) آخیش فریادها آروم شدن .
خدایا شکرت . که تنها نیستم و تو جایگزین همه نداشته هایم هستی . و عجب جایگزینی!!! .

... خدایا ! چی بگم ؟! خسته ام ...
الهی من لی غیرک ...
خواستم بنویسم . اما ... چه فایده ؟  ...
سید مرتضی - سید شهیدان اهل قلم - بقول یه نفر ، سیدنا : تو بگو ...

دیوارهای دنیا بلند است ، و من گاهی دلم را پرت می کنم آن طرف دیوار . مثل بچه ی بازیگوشی که توپ کوچکش را از سر شیطنت به خانه همسایه می اندازد . به امید آن که شاید در آن خانه باز شود . گاهی دلم را پرت می کنم آن طرف دیوار.آن طرف ، حیاط خانه ی خداست . و آن وقت هی در می زنم ، در می زنم ، در می زنم، و می گویم : ( دلم افتاده توی حیاط شما ، می شود دلم را پس بدهید ؟! ... )
کسی جوابم را نمی دهد ، کسی در را برایم باز نمی کند . اما همیشه ، دستی ، دلم را می اندازد این طرف دیوار . همین . ومن این بازی را دوست دارم . همین که دلم پرت می شود این طرف دیوار ، همین که ...
                                               من این بازی را ادامه می دهم
                                                 و آنقدر دلم پرت می کنم ، را
                                                  آنقدر دلم را پرت می کنم تا
                                                 خسته شوند ، تا دیگر دلم را
                                                پس ندهند . تا آن در را باز کنند
                                                  و بگویند : بیا خودت دلت را
                                               بردار و برو . آن وقت من میروم
                                              و دیگر هم برنمی گردم . من این
                                                    بازی را ادامه می دهم ...
                                                                            برگرفته از کتاب: در سینه ات نهنگی می تپد / خانم عرفان نظر آهاری

‎از عشق تا شعار
بین کسانى که به راستى، حقیقتى را باور دارند و آنان که مدعى باور داشتن چیزى هستند تفاوت از زمین تا آسمان است. مانند تفاوت عشق تا شعار.
عشق آسمانى است و عشق ورزیدن کار اهالى آسمان!
شعار زمینى است و شعار دادن حرفه زمینى‏ها !
منتظران واقعى به امامشان عشق مى‏ورزند.
مدعیان انتظار ، تنها شعار مى‏دهند .
منتظران واقعى در پى اصلاح وضعیت موجودند .
مدعیان انتظار ، هر نوع اصلاحى را محکوم مى‏کنند .
منتظران واقعى تلاش مى‏کنند تا موانع ظهور را بشناسند و آنها را برطرف کنند .
مدعیان انتظار ، منتظر مى‏مانند تا امام غایبى بیاید و امور را به صلاح آوردمنتظران واقعى انتظار را تکلیف و رسالت مى‏داند . مدعیان انتظار براى رفع تکلیف منتظرند .
منتظران واقعى ، بانشاطند و امیدوارانه به آینده مى‏نگرند.
مدعیان انتظار ، مأیوس‏اند و دل‏خسته .
منتظران واقعى ، زندگى فردى و اجتماعى خود را براساس آنچه در انتظار اویند سامان مى‏دهند .
مدعیان انتظار ، نه در زندگى فردى نه در زندگى اجتماعى خود هیچ تأثیرى از آنچه انتظارش را مى‏کشند ، نمى‏پذیرند .
منتظران واقعى ، براى استقرار عدالت تلاش مى‏کنند .
مدعیان انتظار، استقرار عدالت را موکول به ظهور منجى غیبى مى‏دانند .
منتظران واقعى ، در مقابل ظلم و فساد ایستادگى و مبارزه مى‏کنند .
مدعیان انتظار ، با عوامل فساد و ظلم تنها در دل مخالفت مى‏کنند نه در عمل.
منتظران واقعى تلاش مى‏کنند تا حکومتهاى باطل را براندازند و خود زمینه‏ساز حکومت عدل و ایمان گردند .
مدعیان انتظار ، اساساً هیچ حکومتى در زمان غیبت را حکومت حق نمى‏دانند و معتقدند باید منتظر شد تا خود امام بیاید و حکومت کند .
منتظران واقعى ، امر به معروف و نهى از منکر مى‏کنند که سنت همه صالحان عالم است .
مدعیان انتظار ، نسبت به دیگران بى‏تفاوتند .
منتظران واقعى ، نگران سرنوشت خود و جامعه هستند .
مدعیان انتظار ، به سرنوشت خود و جامعه نمى‏اندیشند و اقدام جدى‏اى در عرصه‏هاى اجتماعى و اصلاحى نمى‏کنند .
منتظران واقعى ، در برابر آزارها و تکذیبها مقاومت مى‏کنند .
مدعیان انتظار ، آنقدر محافظه‏کارند که مورد آزار و تکذیب قرار نمى‏گیرند .

در طوس تجلی خدا می بینم
آثار جلال کبریا می بینم
در کفشکن حریم پور موسی
موسی کلیم با عصا می بینم 

                          شما فکر کردید صاحب ندارید ؟!

دیرم شده بود . منتظر تاکسی بودم . همیشه تاکسی بود اما اون روز هر چی ایستادم بی فایده بود . مجبور شدم پیاده برم . خیلی دلم گرفته بود . هم بخاطر ایام فاطمیه ، هم یه مشکلی برام پیش اومده بود ، که منو داشت از پا در میاورد .  سراسیمه وارد کلاس شدم . کلاس شروع شده بود ! استاد چند لحظه سکوت کردند تا من بشینم ، همه صندلیها پر بود به ناچار ردیف اول یه صندلی خالی بود نشستم ، اما خیلی سختم بود ، چند دقیقه ای از کلاس گذشت . استاد گفت : میخوام بحث رو عوض کنم !

و شروع کردند به تعریف : " یه روز علامه طباطبایی قبل از نوشتن کتاب تفسیر المیزان ( ایامی که در تهران زندگی میکردند ) تو کلاس مشغول تدریس بودند که یکی از دوستان آمدند و گفتند : آقا ! صاحبخونه وسایل شما رو ریخته تو کوچه ( آخه یکی دو ماهی بود که کرایه خونه نداده بودند و حقوق طلبگی کفاف نمیکرد ) . با هم را افتادند سمت خونه ؛ وقتی رسیدند سر کوچه و دیدند خانم و بچه ها با وسایل تو کوچه هستند ، یه لبخند زدند و گفتند : هه ! خدا هم فکر کرده ما آدمیم ! میخواد امتحانمون کنه ! "

من که خودم منتظر یه تلنگر بودم اشکام همینطور جاری شد بدون اینکه صدام در بیاد ، حتی جرأت نمیکردم دستم رو به سمت چشمام ببرم اشکام رو پاک کنم ، همین طور سرم پایین بود . استاد چند دقیقه سکوت کرد . بعد شروع کرد به خوندن دعای فرج و بعضی از همکلاسیها شروع کردند به گریه ! بعد از اتمام دعای فرج سرم رو آروم آوردم بالا ! دیدم استاد داره نگام میکنه ! یه لبخند معنی داری زد و گفت : فکر کردید شما صاحب ندارید ؟! دیگه تا آخر کلاس خجالت میکشیدم سرم رو بلند کنم . آخه ایشون انگار فهمیده بودن من کم آوردم .

واقعاً ما خیلی وقتها یادمون میره صاحب داریم !!!