تمام خاک را گشتم به دنبال صدای تو
                    ببین باقیست روی لحظه هایم ردپای تو    

آسمونی - مسافر کوچولو و ... بچه ها یادش بخیر - شهادت امام صادق (ع) پارسال کنگره شهدا ، دکور زدن ها - گِل بازیا - سوزوندنا - شب نخوابیها - روز یادواره و بعد سکوت و تنهایی - اما آسمونی بعدش رفتیم جنوب ...... یادش بخیر : ارباب خوبم کرب بلاتو عشقه  .... و غروب مقر ....
( آسمونی عکس رو بخاطر تو گذاشتم ، گفتی خیلی دوستش داری )

 با که گوید راز خود را این دل درد آشنا
      جز سکوت دشت او را همزبانی بیش نیست

رفتم که تیر از پا کشم
      محمل ز چشمم دور شد
               یک لحظه من غافل شدم
                          یک عمر راهم دور شد

می دونین من چی حدس می زنم ؟! بذارین از اول تعریف کنم . این جانب رفته بودم برای خرید بعد از یک سال و اندی ! که دوباره این دغدغه فرهنگی ( مثل بختک افتاده روی جونم و به هیچ وجه ول کن معامله نیست ) به غلیان افتاد ؛ ولی چرا؟ 
برای اینکه حتی توی ادکلن فروشی ها هم از دست این بازیگرا و خواننده ها ، آرامش نداریم . بابا ! ما نمی گیم ادکلن هایی وارد کنن که عکس انیشتن و پرفسور حسابی و یا هر آدم حسابی دیگه روش چاپ کرده باشن ؛ ولی دیگه این قدر عکس این جک و جونورای رنگاوارنگ به خورد ما ندن . خیال کنم اگه همینطور پیش بره ، روی پوشکای بچه هم عکس بچه گیای جنیفر لولو  و یکی از خان های هندی رو بندازن . به هر حال من حدس می زنم پای این آقاو خانومای شبه محترم خصوصاً از نوع هندیش در زندگی ما ، برای اولین بار ، کارتون عروسکی "  خونه مادر بزرگه  "  با نقش (هاپوکومار ) باز کرد.  
به هر حال  من شخصاً از صاحبان فرهنگ ، عاجزانه درخواست دارم با چاپ کردن این عکس ها روی مجله ها و کتاب ها و پوسترها و ادکلن و جوراب و پوشک ها و ... حال مردم رو خراب نکنن . 
حالا هی بگید شما جوانها چرا اِلید چرا ِبلید؟ تقصیر خودتونه! ما هیچ کاره ایم ! والا ! باور ندارید ؟ برید از بزرگان فرهنگ و گفتگو و تمدن و اینا بپرسید .... آخه نزدیکه انتخاباته ! تحویلتون هم میگیرن ...

 پاییز بهترین فصل خداست 
بازم مهر اومد ؛  و فصل پاییز از راه رسید .
چقدر من مهر رو دوست دارم چون پاییز هم با اون از راه می رسه.  
به نظر من پاییز بهترین فصل خداست ، فصل بارون ..بارون ...بارون عشق ، ابرهای آبستن از محبت ، نسیم وصل ، برگ ریزان مهر و ... 
و مهر فصل شروع سال تحصیلی ؛  
اگه دانش آموز دبستان الهی باشی هیچوقت فارغ التحصیل نمیشی . همیشه کلاس اولی و احساس غرور نمیکنی !  
و مهر که از راه میرسه ، انگار دوباره زنده میشی و با یه انرژی جدید و مضاعف کسب علم رو دنبال میکنی .
هر وقت دانش آموزای مدرسه رو می بینم که صبحها با چه اشتیاقی میرن  مدرسه چقدر دلم میخواد دوباره بچه بشم و برم مدرسه ؛ آخه من از ابتدایی هیچی نفهمیدم  بخاطر جنگ اکثر روزها مدرسمون تعطیل بود .
مهر بوی علم و کتاب نو میده ، بوی کتاب تازه رو نمیشه با هیچ عطر و ادکلنی عوض کرد ، یه وقت فکر نکنید من دیوونه شدما ، البته کم نه زیاد 
من هر وقت انگیزه ام رو برا خوندن از دست میدم یاد این جملات شهید دکتر چمران می افتم که تو کتاب "خدا بود و دیگر هیچ نبود" گفته :
" ای خدا ، من باید از نظر علم از همه برتر باشم تا مبادا که دشمنان مرا از این راه طعنه زنند . باید به آن سنگ دلانی که علم را بهانه کرده و به دیگران فخر می فروشند ثابت کنم که خاک پای من نخواهند شد . باید همه آن تیره دلان مغرور و متکبر را به زانو درآورم ، آنگاه خود خاضع ترین و افتاده ترین فرد روی زمین باشم ". 
مهر و پاییز رو به همه دانش آموزان و دانشجویان و عاشقان علم و تحصیل تبریک میگم .     

چرا جنگیدیم ؟    
جنگ ما جنگ هابیل و قابیل بود . هابیلیان و قابیلیان . جنگ ما جنگ ، ابابیل بود و ابرهه ،ابابیل هایی که سنگ بر تانکهای ابرهه کوبیدند . جنگ ما جنگ درخت بود و تبر ، درختانی که لبه تیز تبرها را شکستند . جنگ ما ، جنگ جنگل بود و آتش ، عده ایی سوختند تا مبادا امروز از ما فقط زغالی در تاریخ به چشم بیاید . جنگ ما ، جنگ شهادت و ذلالت بود . شهادتی که نگذاشت از ایران جز تلی استخوان برای آیندگان بماند ...
جنگ ما جنگ گندمزار بود و سیل ملخها . اگر نمی جنگیدیم ، ساقه هایمان را هم باقی نمی گذاشتند ...
ما اگر نمی جنگیدیم ، باید معنای استقامت را در فرهنگ فارسی عوض می کردیم ، ما اگر نمی جنگیدیم باید فرهنگستان زبان اسارت را جایگزین آزادگی می کردیم .
ما اگر نمی جنگیدیم خلیج همیشه فارس را خلیج عربی می خواندند ، اروند رود جاری را شط العرب لقب می دادند . ما اگر نمی جنگیدیم با شرمندگی در برابر جهان آرا باید خرمشهر را (محمره) تلفظ می کردیم . باید با خجالت در برابر چمران سوسنگرد را (خفاجیه) می خواندیم و با سرافکندگی در برابر ملت ،خوزستان را ( عربستان) می نامیدیم . ما اگر نمی جنگیدیم ، باید با شرم در برابر شهدا ، اهواز را ( احواز ) می نوشتیم . باید با عجز در برابر دلیر مردان ، آبادان را ( عبادان ) می گفتیم و با شرمساری در برابر مسلمانان ، ایران را ( قادسیه ) می خواندیم ...
ما اگر نمی جنگیدیم ، باید جمهوری اسلامی را به دیکتاتوری بعث تغییر می دادیم . ما باید می جنگیدیدم تا مزه غیرتمندی را می چشیدیم ، تا طعم خوش شهادت را در میافتیم ، تا شیرینی آزادگی را حس میکردیم ،تا احساس خوش ماندن در رگهایمان میدوید، تا نسیم دلنشین همدلی برقلبهایمان می وزید .
ما باید می جنگیدیم ، تا کوچه ها و خیابانهای شهرها ، عطر شهادت را گم نمی کرد.
ما باید می جنگیدیدم تا نهال شکوفای وجودمان را از ریشه نمی خشکاندند .
                                                                                                                      شهید سید مرتضی آوینی