در این چند روزه دنیا چه ها که ندیده ایم و چه ها نشنیده ایم !
آنقدر فرصت کم است که اگر بنشینی و شک کنی و مردد شوی به عقب پرتاب می شوی
زندگی اراده ای می خواهد آهنی ،‏ نه اینکه سنگ شوی
بلکه سخت شوی ،‏ تا در مقابل لگدمال دنیا و اهلش له نشوی و تاب بیاوری
آنقدری که بتوانی سر بلند کنی و یا علی بگویی و از نو آغاز کنی
نمی دانم چند بار زمین خورده ام
اما اینقدر هست که در سربالایی زندگی نفسم تنگ می شود
وقتی وجودم را می کاوم ،‏ آب می شوم از شرم
که تو چه ها کرده ای برایم ؟! و چه ها عطا کرده ای ؟! چقدر بیشتر از اندازه ام ؟!
و من هنوز بعضی وقتها مقابلت لب به گلایه باز می کنم که چرا اینطور نشد و این شد !
چه کنم تا ظرفم آنقدر بزرگ شود که لیاقت عطایت را داشته باشم ؟!

از این طرف به آن طرف می دوید
دنبال این آقا و اون آقا ، که چی ... می خواست نمایشگاه بزاره تو دانشگاه
نمایشگاه " دفاع مقدس "
می گفت : حاج آقا ... خودتون زیر درخواست ما رو امضا کردید ، حالا می گید نه ؟!
ما فقط مکان می خواهیم ، نمایشگاه که با هزینه شخصی بچه ها بوده !
گفت : بچه ... اون موقع که من تو جبهه بودم تو داشتی شیر می خوردی !!!
اونهم لبخند تلخی زد و گفت : بودم بودم حساب نیست ، هستم هستم حسابه . خیلی ها یه روز بودند ...

دفاع مقدس و فرهنگ جهاد آن چیزی نیست که به اشتباه در ذهن ما با توپ و تانک و چفیه و ... حک شده .

دفاع یعنی ، من هستم ، هر لحظه ، هر کجا ، که او بخواهد 
دفاع یعنی ادب ، یعنی غیرت  ، یعنی شرف ، یعنی یکرنگی  ، یعنی شهامت
دفاع یعنی ابن الوقت نباشیم ، یعنی عبد باشیم در هر جایگاهی
دفاع یعنی مهربانی و پاکی ، نه ادا و اطوار و لفاظی کردن
دفاع یعنی اقتدار علمی و عملی ، یعنی تلاش در بی نیازی جامعه اسلامی ، چه یک کارگر باشی یا یک دانشمند
دفاع یعنی گمنامی ، نه به دنبال برچسب و ...
دفاع یعنی پیرو مسلک علی (ع) ، بزرگ و عمیق ...
همچون دریایی که به موقع طوفانی می شود و می خروشد ؛ و به موقع آرام می شود و آرامش می بخشد .
این دفاع به روز موعود وصل می شود و گرنه به نا کجا آباد هم نمی رسد .
ان شاءا... باشیم ، تا آخر .

    (انّا نحن نزّلنا الذکر و انا له لحافظون)  ؛ و ما خود این کتاب را فرود آوردیم و هم البته خود نگهبان آن هستیم .

                                                                                                                        ( حجر آیه 9 ) 

من تو را حفظ می کنم ، یا تو مرا ؟!
نه آنها که جسارت کردند تو را می شناسند و نه من که مدعی حمایت و تبعیت از تو هستم .
تو سالها جاودان ماندی و می مانی تا روز حساب ...
آنها در خیال خام خود جسارت می کنند و ما در غفلت خود دوری ،
ای کاش قبل از دیر شدن بیدار شویم ،
صبح نزدیک است ...

علی (ع) مرد بود ،
چقدر دلم برای دیدن یک مرد ، یک آدم بی عیب تنگ شده ،
شاید بگویید : دیوانه شدی ؟ اینهمه مرد !
مرد بودن نه بمعنای مذکر بودن  ،
 بمعنای علی وار بودن .
ولادت ش ، شهادت ش ، سکوت ش ، سخن ش ،  قیام ش ، قول ش ، عمل ش ، علم ش ...

آری ! مردها زیادند ، اما نه هر مردی ،
اگر این بود که قصه تاریخ از ابتدای تاریخ این نمی شد و مولایمان رخ نمی پوشید از نامردان ،
اگر اینهمه مرد بود ، اوضاع جهان این نمی شد !

مردی که عدالت و حقانیت را فدای مصلحت نمی کرد ،
از ذره ایی نمی گذشت به قیمت آبرو و جان و مال و مقام .

و بعد از گذشت سالها و قرن ها معیار و میزان است ،
و هنوز هیچ مقام علمی و ژست و منصب دینی و سیاسی جای مردانگی و علی واری او را نگرفته .

زیباست ،  اقتدار در اوج تواضع ،
و جاودانگی در بین خیل فراموش شدگان مدعی !

من از تو چه می خواهم ؟
 مردانگی ِ علی وار ...

شنیدم یوسف (ع) در دعاهایش از خدا می خواست که او را برای خودش تربیت کند ،
اما من این را هم نمی خواهم ، که خود می دانم این عبا قد من نیست .
من دستها ، پاها ، چشمان و دلی علی وار می خواهم ،
خیلی لازمشان دارم ، خیلی ...

بیابان در بیابانم                    پریشان در پریشانی

نگاهم کن به دلجویی                     صدایم کن به مهمانی 

به دیدار تو می آیم                 به امید تو در راهم

این دل ، این خزانـی را                          به بارانت نوازش کن

*   اینها تکه های ادبی از ظرافت روح نیست ،‏ ردپای درد است بر جان تشنه ... زیبا بخوان

*   شاعر : اهورا ایمان

نیلوفر ، گل مردابه

اگرچه در منجلاب مرداب گرفتار شدم

اما

 « سوختن ، آیینه ترم می کند »

چندی است که دیگر دعای عهد نمی خوانم .
بگویم بیا آقا زمین و زمان و بر و بحر ، فلان شد ؟!
من که منتظر واقعی نیستم .
پس خودم می گویم : بجای دعای عهد هر روز بر جنازه ایستاده ات فاتحه بخوانی بهتر است !
آرزوی آمدنت را دارم ، آنهم برای بخاطر پاک شدن دل خاک گرفته ام ،
دیگر شعارهای جهانی سر نمی دهم ،
دلم در کشاکش مشکلات آنقدر کوچک شده ، که خودم هم پیدایش نمی کنم !
باورت می شود ؟!
نه ، خودم هم باورم نمی شود !
شیشه دلم آنقدر صاف بود که نیاز به آیینه نداشتم ،
اما حالا به آدمی که صاف جلوی چشمم هم ایستاده ، اعتماد ندارم !
آری بیا ،
بیا ، اما نه برای گل و بلبل و خوشگلی و کامل کردن پز مذهبی ،
نه برای استجابت دعای سفره های نذر زنانه ...
حقیقت این است ، من دارم از دست می روم  ،
من تو را برای نجات خودم می خواهم ،
بیا ،
بیا به فاطمه (س) بیا ،
بیا تا دیر نشده بیا ،
نفسم به شماره افتاده بیا ،
بیا ...

حال و روز این لحظه ها ، روزها ، هفته ها ، ماهها و سالهای اخیر ...
همیشه برایم تداعی کننده شب واقعه است .
چراغها را خاموش کرد ، تیرک خیمه ها را پایین آورد ، تا هر که می خواهد برود ، بدون خجلت ...
آقا ، تا کی تکرار این شب و روز واقعه ؟!
هر روز و هر ثانیه سخت تر می شود ،
صدای ترک خوردن روحم را می شنوی ؟
دیگر رمقی نمانده ...
می خواهم بمانم ، مگر اینکه تو دیگر مرا نخواهی ،
اما جسم و روحم دیگر تحمل این بار سنگین را ندارد ...
حسین جان ؛ این اسم با جان مثل یک جرعه آب گوارا جان تب دار را خنک می کند .
عباس(س) ، چه نذری کردم از نوجوانی ولی نشد ؛‏ باور کنم نخواستی ؟!
سجاد (ع) ،‏ ای کاش سجده های خالصت را یاد می گرفتم این روزها بسیار نیازش دارم ،‏
طولانی و عمیق مثل رفتن به عمق آب ...

امضا : یک عاشق ... اما خسته .

عارفانه های دکتر : « شمع بودم ، اشک شدم ؛ عشق بودم ، آب شدم . جسم بودم ، روح شدم
قلب بودم ، سوز شدم ؛ آتش بودم ، دود شدم »

 چقدر این عکست را دوست دارم ، چه کسی جز تو اینگونه به استقبال مرگ می رود  ؟
اگر نبودی ، چطور دوام می آوردم این زخم های ملتهب را ؟!
حال که در کنار محبوب ازلیت آرام گرفته ایی ، شفاعت می کنی این قلب خسته را ؟

روزی دگر بدون طلوعت غروب کرد
 تلخ است تلخ ، قصه عادت به بی کسی

* به فکر که فرو می روی گردنت کج می شود و چشمانت خیره به راه ! چرا ؟!

 - صاحب گم کرده ام ، تنها میان خیل آدمها ،
   نگرانم و مضطرب از این خوابهای آشفته ،
   تیشه برداشته اند و به ریشه هم می زنند یکی به نام دین ، یکی به نام آزادی ، دیگری هم نام روشنفکری ...
   چه بگویم ؟! بگویم کجایی ؟! می دانم بین مایی و می بینیم ...
   فریاد بزنم چرا نمی آیی ؟! فریادیست که بر سر خودم فرود می آید !

   از دست خودم کلافه شده ام ، از این بی قراری و بهانه گرفتن ها ،
   شبم روز است و روزم شب ،
   هم درد و هم درمان تویی ...

   عادت نکرده و نمی کنم به این بی کسی ...
 
   می گویند که خاک را بنظر کیمیا کنید
   کیمیا نخواستم ، می شود به گوشه چشمی آرامم کنید ...